«Είναι σε συνεχή κίνηση σαν σίφουνας μπαινοβγαίνει και μπορεί να παρασύρει στο πέρασμά του ότι βρει. Κάνει πολύ συχνά ζημιές. Τον αγαπώ πολύ αλλά το απόγευμα ανυπομονώ να έρθει η ώρα του ύπνου γιατί με έχει εξαντλήσει με την αστείρευτη ενέργειά του.»
- Γιώργος πατέρας
"Αν τον παρατηρήσουμε από άλλη οπτική γωνία, θα ήταν έξυπνο να του αναγνωρίσουμε τις επιδόσεις του στο αγαπημένο του άθλημα, και να του δώσουμε την ευκαιρία να πλύνει με μπόλικο σαπούνι και νερό το αυτοκίνητο της οικογένειας. Σίγουρα θα χαρεί ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για την καταπληκτική δουλειά που θα κάνει και που θα επαναλάβει με μεγάλη προθυμία!"
Η διεπιστημονική ομάδα Εύλογον
Τι είναι η υπερκινητικότητα;
Παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, συχνά χαρακτηρίζονται από υπερκινητικότητα. Υπερκινητικό είναι ένα παιδί που εκτελεί δραστηριότητες με ρυθμό ταχύτερο από τον ρυθμό ενός μέσου παιδιού ή το παιδί που βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση ή και τα δυο.
Η υπερκινητικότητα μπορεί να εμφανισθεί σε ένα παιδί με τρεις μορφές:
Στην πρώτη περίπτωση αναφερόμαστε στην διαταραχή της προσοχής (απρόσεκτος τύπος), στην δεύτερη περίπτωση αναφερόμαστε στην υπερκινητική παρορμητική συμπεριφορά και όταν εμφανίζονται και οι δύο αυτοί τύποι αναφερόμαστε στην τρίτη κατηγορία που είναι η «Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής - Υπερκινητικότητα».
Ένα παιδί με διάσπαση προσοχής μπορεί να εμφανίσει κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Ως προς την κίνηση:
• Τρέχει, πηδά, πέφτει διαρκώς πολλές φορές χωρίς σκοπό.
• Η ζωηράδα του τον οδηγεί συχνά σε παρακινδυνευμένες πράξεις και παιχνίδια χωρίς να αναλογίζεται τις πιθανές συνέπειες.
Ως προς τη συμπεριφορά:
• Είναι ανυπόμονος και παρορμητικός.
• Θέλει πάντα να γίνεται το δικό του.
• Κάποιες φορές αποσύρεται, απομονώνεται, διότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην εκτέλεση - οργάνωση κάποιων συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Κάποιες φορές αντιμιλά με αποτέλεσμα να γίνεται αγενής, ανυπάκουος και ανυπόμονος.
• Εκνευρίζεται πολύ εύκολα, λέει ψέματα με αποτέλεσμα οι συνομήλικοι του να αποφεύγουν την παρέα του.
• Η αδιαφορία του για τις συνέπειες της συμπεριφοράς του, τόσο σε σχέση με τους άλλους όσο και με τον ίδιο, έχουν ως αποτέλεσμα να ενεργεί μόνο με βάση τις επιθυμίες του.
• Η συμπεριφορά του είναι προκλητική. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται ότι «η Υπερκινητικότητα συνοδεύεται από εναντιωτική προκλητική διαταραχή και διαταραχή αγωγής».
Γιατί τα παιδιά συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο;
Τα υπερκινητικά παιδιά είναι πιθανό να αναπτύξουν αντικοινωνική συμπεριφορά, είτε ικανοποιώντας τις επιθυμίες της παρούσας στιγμής, είτε αντιδρώντας στην εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, είτε εκφράζοντας την έλλειψη δεξιοτήτων που τα οδηγεί στην απόρριψη και την απομόνωση από τους συνομηλίκους τους.
Πώς αντιμετωπίζεται η υπερκινητικότητα και η διαταραχή της διαγωγής;
Για τις δυσκολίες που προαναφέρθηκαν, χρειάζεται η αναζήτηση της παρέμβασης του ειδικού που θα βοηθήσει στην κατανόηση, στην αντιμετώπιση των δυσκολιών καθώς και στην οργάνωση του παιδιού με τη δημιουργία ενός απόλυτα εξειδικευμένου και εξατομικευμένου προγράμματος.
Στόχος της παρέμβασης
Η συνεργασία της διεπιστημονικής ομάδας είναι σημαντική δεδομένου ότι θα χρειαστεί η παρέμβαση του νευρολόγου ή του παιδοψυχίατρου, του εργοθεραπευτή ή του ειδικού παιδαγωγού, καθώς και του ψυχολόγου ή/και του οικογενειακού συμβούλου για τον σχεδιασμό της στοχοθεσίας.
Στην διεπιστημονική ομάδα του «Εύλογον» σύμφωνα με το θεραπευτικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται, οι γονείς ενημερώνονται μηνιαίως για τους στόχους που η ομάδα έχει ορίσει αφού εξετάσει τα ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού, το αίτημα των γονέων και συλλέξει πληροφορίες από τους εκπαιδευτικούς του (με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων). Ακολουθούν συνεχείς ενημερώσεις, προκειμένου να παρακολουθείται η πρόοδος των ατομικών στόχων και να εκπαιδεύονται οι γονείς, καθώς και για να εξασφαλιστεί ο ποιοτικός έλεγχος των υπηρεσιών.
Το εξειδικευμένο πρόγραμμα εστιάζεται στις δυσκολίες του εκάστοτε παιδιού (εξατομίκευση) π.χ.:
• Αύξηση διάρκειας συγκέντρωσης προσοχής
• Περιορισμό στο εύρος και την συχνότητα των κινήσεων
• Υπακοή σε κανόνες (π.χ. εναλλαγή σειράς με αναμονή)
• Μείωση προκλητικής συμπεριφοράς
• Αύξηση αυτοεκτίμησης και αυτοελέγχου
Επιδιωκόμενο Αποτέλεσμα: Σε ομαδικό επίπεδο, το παιδί να μπορεί να ανήκει και να δραστηριοποιείται ομαλά σε μια ομάδα με συνομηλίκους του. Σε ατομικό επίπεδο να λειτουργεί αυτόνομα, να κατορθώνει να οργανώσει και να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα.