«Είναι σε συνεχή κίνηση σαν σίφουνας μπαινοβγαίνει και μπορεί να παρασύρει στο πέρασμά του ότι βρει. Κάνει πολύ συχνά ζημιές. Τον αγαπώ πολύ αλλά το απόγευμα ανυπομονώ να έρθει η ώρα του ύπνου γιατί με έχει εξαντλήσει με την αστείρευτη ενέργειά του.»

- Γιώργος πατέρας

"Αν τον παρατηρήσουμε από άλλη οπτική γωνία, θα ήταν έξυπνο να του αναγνωρίσουμε τις επιδόσεις του στο αγαπημένο του άθλημα, και να του δώσουμε την ευκαιρία να πλύνει με μπόλικο σαπούνι και νερό το αυτοκίνητο της οικογένειας. Σίγουρα θα χαρεί ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για την καταπληκτική δουλειά που θα κάνει και που θα επαναλάβει με μεγάλη προθυμία!"

- Διεπιστημονική ομάδα Εύλογον

Τι είναι η υπερκινητικότητα;
 Παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, συχνά χαρακτηρίζονται από υπερκινητικότητα. Υπερκινητικό είναι ένα παιδί που εκτελεί δραστηριότητες με ρυθμό ταχύτερο από τον ρυθμό ενός μέσου παιδιού ή το παιδί που βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση ή και τα δυο.
 Η υπερκινητικότητα μπορεί να εμφανισθεί σε ένα παιδί με τρεις μορφές:
 Στην πρώτη περίπτωση αναφερόμαστε στην διαταραχή της προσοχής (απρόσεκτος τύπος), στην δεύτερη περίπτωση αναφερόμαστε στην υπερκινητική παρορμητική συμπεριφορά και όταν εμφανίζονται και οι δύο αυτοί τύποι αναφερόμαστε στην τρίτη κατηγορία που είναι η «Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής - Υπερκινητικότητα».
 Ένα παιδί με διάσπαση προσοχής μπορεί να εμφανίσει κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Ως προς την κίνηση:
• Τρέχει, πηδά, πέφτει διαρκώς πολλές φορές χωρίς σκοπό.
• Η ζωηράδα του τον οδηγεί συχνά σε παρακινδυνευμένες πράξεις και παιχνίδια χωρίς να αναλογίζεται τις πιθανές συνέπειες.
 Ως προς τη συμπεριφορά:
• Είναι ανυπόμονος και παρορμητικός.
• Θέλει πάντα να γίνεται το δικό του.
• Κάποιες φορές αποσύρεται, απομονώνεται, διότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην εκτέλεση - οργάνωση κάποιων συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Κάποιες φορές αντιμιλά με αποτέλεσμα να γίνεται αγενής, ανυπάκουος και ανυπόμονος.
• Εκνευρίζεται πολύ εύκολα, λέει ψέματα με αποτέλεσμα οι συνομήλικοι του να αποφεύγουν την παρέα του.
• Η αδιαφορία του για τις συνέπειες της συμπεριφοράς του, τόσο σε σχέση με τους άλλους όσο και με τον ίδιο, έχουν ως αποτέλεσμα να ενεργεί μόνο με βάση τις επιθυμίες του.
• Η συμπεριφορά του είναι προκλητική. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται ότι «η Υπερκινητικότητα συνοδεύεται από εναντιωτική προκλητική διαταραχή και διαταραχή αγωγής».

Γιατί τα παιδιά συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο;
Τα υπερκινητικά παιδιά είναι πιθανό να αναπτύξουν αντικοινωνική συμπεριφορά, είτε ικανοποιώντας τις επιθυμίες της παρούσας στιγμής, είτε αντιδρώντας στην εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, είτε εκφράζοντας την έλλειψη δεξιοτήτων που τα οδηγεί στην απόρριψη και την απομόνωση από τους συνομηλίκους τους.
Πώς αντιμετωπίζεται η υπερκινητικότητα και η διαταραχή της διαγωγής;
Για τις δυσκολίες που προαναφέρθηκαν, χρειάζεται η αναζήτηση της παρέμβασης του ειδικού που θα βοηθήσει στην κατανόηση, στην αντιμετώπιση των δυσκολιών καθώς και στην οργάνωση του παιδιού με τη δημιουργία ενός απόλυτα εξειδικευμένου και εξατομικευμένου προγράμματος.
Στόχος της παρέμβασης
Η συνεργασία της διεπιστημονικής ομάδας είναι σημαντική δεδομένου ότι θα χρειαστεί η παρέμβαση του νευρολόγου ή του παιδοψυχίατρου, του εργοθεραπευτή ή του ειδικού παιδαγωγού, καθώς και του ψυχολόγου ή/και του οικογενειακού συμβούλου για τον σχεδιασμό της στοχοθεσίας.
Στην διεπιστημονική ομάδα του «Εύλογον» σύμφωνα με το θεραπευτικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται, οι γονείς ενημερώνονται μηνιαίως για τους στόχους που η ομάδα έχει ορίσει αφού εξετάσει τα ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού, το αίτημα των γονέων και συλλέξει πληροφορίες από τους εκπαιδευτικούς του (με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων).  Ακολουθούν συνεχείς ενημερώσεις, προκειμένου να παρακολουθείται η πρόοδος των ατομικών στόχων και να εκπαιδεύονται οι γονείς, καθώς και για να εξασφαλιστεί ο ποιοτικός έλεγχος των υπηρεσιών.
Το εξειδικευμένο πρόγραμμα εστιάζεται στις δυσκολίες του εκάστοτε παιδιού (εξατομίκευση) π.χ.:
•    Αύξηση διάρκειας συγκέντρωσης προσοχής
•    Περιορισμό στο εύρος και την συχνότητα των κινήσεων
•    Υπακοή σε κανόνες  (π.χ. εναλλαγή σειράς με αναμονή)
•    Μείωση προκλητικής συμπεριφοράς
•    Αύξηση αυτοεκτίμησης και αυτοελέγχου
Επιδιωκόμενο Αποτέλεσμα: Σε ομαδικό επίπεδο, το παιδί να μπορεί να ανήκει και  να δραστηριοποιείται ομαλά σε μια ομάδα με συνομηλίκους του. Σε ατομικό επίπεδο να λειτουργεί αυτόνομα, να κατορθώνει να οργανώσει και να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα.

Για τους οικείους:

Ακούστε υπομονετικά και δώστε προσοχή στο "τι" λέει και όχι στο "πώς" το λέει.
Ανταποκριθείτε στο λεκτικό μήνυμα, μην αφήνετε τρίτους να επεμβαίνουν ή να σχολιάζουν την ομιλία του.
Μην του ζητάτε να επαναλάβει «δυνατά» αυτό που μόλις είπε.
Δώστε του όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει τη σκέψη του.
Διατηρείτε οπτική επαφή με το άτομο και διατηρήστε ήρεμο το πρόσωπό σας, ακόμα και όταν ανησυχείτε για το τραυλισμό του.
Εκφράστε ενδιαφέρον για αυτό που λέει και ενθαρρύνετέ τον να σας μιλήσει ακόμα και όταν εκείνος είναι απογοητευμένος με την ομιλία του.
Δείξτε κατανόηση στη δυσκολία που αντιμετωπίζει και  βοηθήστε τον να  αισθάνεται σιγουριά.
Μην αλλάζετε την συμπεριφορά σας, ώστε να ευνοείται το παιδί που τραυλίζει.
Μην του δίνετε την εντύπωση ότι με τον τραυλισμό θα κερδίσει την προσοχή σας ή άλλα ανταλλάγματα.
Ακολουθείστε μια κοινή στάση και οι δυο γονείς και φροντίστε να είναι σταθερή.
Προσπαθήστε να του παρέχετε ένα τρόπο ζωής με όσο το δυνατόν λιγότερο άγχος και βιασύνη.
Αφιερώστε τουλάχιστον  δεκαπέντε λεπτά κάθε μέρα για να μιλάτε όλοι σαν οικογένεια ήρεμα και χαλαρά χωρίς καθόλου  βιασύνη.
Διατηρήστε μαζί του βλεμματική επαφή όλη την ώρα που σας μιλάει.
Αποφύγετε τις διακοπές, τα σχόλια, τις  επικρίσεις και τον αυταρχικό λόγο.

Τι μπορεί να δυσκολέψει την ομιλία ενός παιδιού;

Να το διακόπτετε την ώρα που μιλάει και να τελειώνετε εσείς την πρόταση.
Να το πιέζετε να τελειώσει σύντομα αυτό που θέλει να πει.
Να του μιλάτε πολύ γρήγορα, ειδικά όταν του ζητάτε να μειώσει τη δική του ταχύτητα  ομιλίας.
Να το κοροϊδεύετε, να το μαλώνετε ή να το τιμωρείται για τον τρόπο με τον οποίο μιλάει.
Να έχετε στο σπίτι έναν υπερβολικά γρήγορο και αγχώδη ρυθμό ζωής (ή να υπάρχει γενικά η αίσθηση ότι όλα τα πράγματα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει από χθες)
Να του ζητάτε να επαναλαμβάνει αυτό που μόλις είπε.

Τι μπορεί να κάνει ένας δάσκαλος  για να βοηθήσει τον μαθητή του;

Συζητήστε με το θεραπευτή λόγου που παρακολουθεί το παιδί και ζητήστε του οδηγίες για το πώς πρέπει να το αντιμετωπίσετε. Κάθε παιδί έχει δική του προσωπικότητα και χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς η αντιμετώπισή του.
Οργανώστε μια συνάντηση με τους γονείς στην αρχή της σχολικής χρονιάς για να συζητήσετε τις ανησυχίες και τις προσδοκίες τους.
Ενθαρρύνετε  τους καλούς τρόπους διαλόγου μέσα στην τάξη. Κανείς δεν διακόπτει, δεν μιλάει στη θέση άλλου, δεν συμπληρώνει την πρόταση άλλου μαθητή ή σχολιάζει αρνητικά.
Δώστε στο παιδί αρκετό χρόνο για να μιλήσει, πιθανό να δυσκολεύετε στην αρχή της πρότασης.
Αντιμετωπίστε το μαθητή που τραυλίζει ισότιμα μέσα στην τάξη. Εξετάστε τον προφορικά όπως και τα υπόλοιπα παιδιά και ενθαρρύνετέ τον να συμμετέχει.
Αν χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις διαταραχές στη ροή του λόγου επισκεφθείτε το παράθυρο στην αρχική σελίδα με θέμα «να μου μιλάει χωρίς να κομπιάζει» ή πατήστε εδώ

Πολλοί συχνά γονείς και εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που εντοπίζουν σε ένα παιδί με ιδιαιτερότητες. Μερικοί διστάζουν να προτείνουν μια θεραπευτική παρέμβαση, γιατί φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν οικονομικά.

Είναι παρήγορο ότι υπάρχει πρόβλεψη από τον ασφαλιστικό φορέα των Ελλήνων πολιτών να καλύπτεται ένα μεγάλο μέρος, αν  όχι όλο της παρέμβασης που θα μπορούσε να κάνει ένα νέο παιδί να απογειωθεί, καλύπτοντας τις δυσκολίες που μπορεί να το κάνουν δυσλειτουργικό στην επικοινωνία του ή στην συμπεριφορά και σχολική του επίδοση.

Μην διστάσετε να κάνετε χρήση των δικαιωμάτων σας, είτε στο κομμάτι του φορέα υγείας είτε στο κομμάτι της εκπαίδευσης του. Το εξειδικευμένο προσωπικό της διεπιστημονικής ομάδας «ΕΥΛΟΓΟΝ» υποστηρίζει όλα τα περιστατικά του με την γνώση της νομοθεσίας που λειτουργεί υπέρ τους.